Geen techniek is Andreae daarbij te gek; zo werkt hij met patronen van gekleurde tape, of met verschillende lagen van gesneden papier, die minutieus op elkaar aansluiten. De vergaande precisie, evenals de ongebreidelde fantasie, dwingen respect af. Wat minder bizar zijn de ruimtelijke tekeningen, miniatuurobjecten van een prop tekenpapier, gevat in een structuur van grafietstiftjes. Deze keer is in Langelo een aaneenschakeling van rariteiten te bewonderen, waarbij ik mijn petje af doe voor alles wat Andreae uit zijn potlood weet te halen …

MARIËL ELLENS – ‘Bert Andreae’, Leeuwarder Courant, 1988